Onder toeziend oog van Immortal Frost Productions brengt het Australische Atra Vetosus morgen zijn tweede full length uit, genaamd Apricity. Beide kampen mogen dan een hele wereld van elkaar verwijderd zijn, toch hebben ze elkaar helemaal gevonden in de melodische blackmetalwaanzin van de band. Net voor de release van Apricity werd ook het eerste album van de heren in een nieuw jasje gestoken en opnieuw uitgebracht. Onze bevindingen kan je lezen in deze dubbele review.
Reviews
Chaos Invocation – Reaping Season, Bloodshed Beyond
Na een voorproefje in de vorm van een split met Thy Darkened Shade afgelopen jaar, is Chaos Invocation dan echt terug. Er hebben wat personele wisselingen plaatsgevonden en ten opzichte van Black Mirror Hours heeft de Duitse band niet stilgestaan. Voor de derde full length, Reaping Season, Bloodshed Beyond, zijn er wat nieuwe elementen toegevoegd – met wisselend succes.
Monolithe – Nebula Septem
Ik durf ervoor wedden dat je nog niet vaak een concept bent tegengekomen dat zo griezelig volledig was uitgewerkt als dat van Nebula Septem. Dit zevende album van de Franse band Monolithe werd gerealiseerd door zeven muzikanten, bestaat uit precies zeven nummers die exact zeven minuten duren en de songtitels beginnen met de zeven eerste letters van het alfabet. Of “number seven” ook het “lucky number” is, is nog maar de vraag.
Chaos Echœs – Mouvement
De hypnotiserende death metal van Chaos Echœs maakte tot op heden indruk. Met name over debuut-ep Tone of Things to Come en full length Transient was men vol lof. De Fransen hebben nu een nieuw album, genaamd Mouvement. Helaas moeten we concluderen dat we enigszins op onze honger blijven zitten bij deze release.
Untervoid – Untervoid
De twee heren achter Untervoid zijn geen onbekenden in muziekland. Beide muzikanten bewezen namelijk in (onder meer) Kriegsmaschine en Armageddon al wat ze waard zijn. Tijdens de zomer van 2015 besloten ze te gaan samenwerken aan een nieuw project: Untervoid. Het resultaat is een bom van een debuut, gelanceerd door Osmose Productions.
Funeral Winds – Sinister Creed
Met Funeral Winds weet je wat je binnenhaalt: voornamelijk een hoop woede en haat, conform de blackmetalstandaarden uit de jaren negentig. Het vierde album van de Nederlandse band in 27 jaar sluit geen compromissen en bedient liefhebbers van rauwe furieuze black metal op hun wenken.
Verheerer – Maltrér
Behalve het feit dat het afkomstig is uit Duitsland, is over het furieuze duo achter Verheerer weinig geweten. Maakt ook geen bal uit. De band brengt een kleine drie jaar na de debuutrelease zijn nieuwe album Maltrér uit en laat daarmee namelijk meer dan voldoende horen om ons te overtuigen.
Summoning – With Doom We Come
Er is geen band die de wereld van Tolkien zo nauwkeurig weet om te zetten tot muziek als Summoning. Het Oostenrijkse duo Protector en Silenius doet dat al bijna 25 jaar en dat ging gepaard met enkele prachtplaten zoals Minas Morgul, Dol Guldur en natuurlijk Stronghold. De formule van Summoning is in de loop der tijd nooit wezenlijk afgeweken en ook de nieuwste telg With Doom We Come houdt hier zich trouw aan vast. En wederom komt Summoning er met gemak mee weg.
In Shadows and Dust – A Fleur de Peau
A Fleur de Peau, het nieuwe album van eénmansband In Shadows and Dust, hebben we helaas over het hoofd gezien in de drukke decembermaand. Gelukkig is het schijfje alsnog bij ons aangekomen, want deze derde langspeler van de Franse multi-instrumentalist is een ware parel.
Watain – Trident Wolf Eclipse
Het vorige album van Watain bracht heel wat teweeg. Sommigen verwelkomden de drastische stijlbreuk met open armen, bij anderen schoot The Wild Hunt helemaal in het verkeerde keelgat. Met deze experimentele plaat, voorzien van relatief toegankelijkere muziek en verscheidene cleane zangpartijen, leek de band even compleet het noorden kwijt te zijn. Met Trident Wolf Eclipse zijn de beste Zweden echter weer helemaal op koers; vastberaden om de afgehaakte fans van hun eerdere werk weer terug te winnen.