Het West-Vlaamse Throne Fest lokt ieder jaar honderden Belgische en buitenlandse blackmetalfans uit hun grot met een line-up om duimen en vingers bij af te likken. Na een namiddag vol loeiend harde shows, ontvluchten we samen met Dark Funeral en Grá frontman Heljarmadr even de drukte voor een gemoedelijk gesprek onder een aangename avondzon. Het relaas lees je hier.
Hallo, Heljarmadr. Straks headline je hier op Throne Fest met Dark Funeral. Hoe is je vorige Dark Funeral tour eigenlijk verlopen?
Erg goed! Dat was die van in november vorig jaar; toen trokken we dertig opeenvolgende dagen door Azië en Europa. Nu doen we vooral hier en daar een paar losse festivals. En er was onlangs ook een korte tour door Oost-Europa.
Dark Funeral brengt vanavond een speciale ‘The Secrets Of The Black Arts’ set. Hoe voel je je erbij om dit album live te brengen met de band?
Het is pas de tweede keer dat ik deze set live breng! Twee jaar geleden op het Finse Steelfest was de eerste keer voor mij. Ik kocht het album wanneer het net uit was en het heeft dus heel wat waarde voor mij. De nummers zingen vind ik fantastisch, ik zie het volledig zitten.
Heb je niet een beetje hetzelfde met Dark Funeral als Tim Ripper Owens had met Judas Priest?
Hmm neen, dat denk ik niet (lacht). Lord Ahriman en ik komen uit hetzelfde gebied in Zweden en we hebben een hoop gemeenschappelijke vrienden.
Kan je ons verklappen of er nieuw Dark Funeral materiaal in de maak is?
Where Shadows Forever Reign is pas één jaar oud, dus er is nog niets concreets, neen. We hebben wel een heleboel ideeën. Langzaam maar zeker komen we wel weer in die schrijfmodus. Het zal alvast geen zes jaar meer duren, dat kan ik je wel beloven! (lacht)
Wat de productie van de albums betreft: Dark Funeral werkte in het verleden samen met Peter Tägtgren van onder meer Hypocrisy. Hoewel die prima werk leverde op onder meer Attera Totus Sanctus, vind ik het nieuwe album geproduceerd door Daniel Bergstrand (In Flames, Dimmu Borgir) daar echt boven uitsteken.
Ja, daar ben ik het met je eens. Het geluid is heel organisch en minder gecomprimeerd. Dat is natuurlijk ook wel de trend van het moment; kijk maar naar de nieuwe albums van onder meer Abbath en Slayer. Het album voelt voor mij meer aan alsof het live gespeeld is, wat ik persoonlijk bijzonder leuk vind om te horen.
Heb je niet het gevoel dat net die oldschool-productie helemaal terugkomt? Er zijn veel bands die opnieuw voor een oud, rauw geluid kiezen.
Oh ja, misschien wel. Dan moet ik er even bij zeggen dat ik totaal niet naar nieuwe bands luister.
Naar welke bands luister je dan wel zoal?
Ik ben meer fan van de oude garde; Emperor, Enslaved, Dissection natuurlijk. Dat soort dingen. Ik heb helaas ook niet zoveel tijd om nieuwe muziek te beluisteren, dus als ik dan toch een keertje tijd kan vrijmaken, moet het wel écht de moeite zijn.
Als je iemand, reeds overleden of nog bij ons, mocht kiezen om muziek mee te maken, wie zou dat zijn?
Ik zou er niets op tegen hebben om een keer in de woestijn te vertoeven met Jim Morrison. Wat teksten schrijven en zo, dat zou interessant zijn. Ik ben een hele grote fan van The Doors en vind Morrison’s lyrics geniaal.
Naast Dark Funeral, ben je ook actief in de band Grá. Onlangs bracht je daarmee een single uit, waarop een Lord Belial cover te vinden is. Hoe kwam je daarbij? Heb je een connectie met de band?
Dat klopt. Ik ben goed bevriend met Micke en Thomas (Backelin). Twee jaar geleden is de band uit elkaar gegaan en rond dezelfde tijd speelden we met het idee om een single uit te brengen. We dachten: “Waarom maken we dan niet ineens een cover van de band?” Omdat we grote fan waren van hun Kiss The Goat album uit 1995, besloten we daaruit een nummer te nemen. De stijl sluit ook goed aan bij die van Grá. Alvorens de single uitkwam, hebben we een aantal exemplaren naar Lord Belial gestuurd om te zeggen: “Kijk, als jullie het niet meer doen, dan doen wij het wel voor jullie!” (lacht)
Net als Lord Belial wordt ook Grá bestempeld als ‘Zweedse black metal’. Wat maakt voor jou nou net dat genre? Hoe zou je dat Zweedse blackmetalgeluid omschrijven?
Oh man, ik heb geen flauw idee. Mensen kennen natuurlijk allemaal wel dat Gotenburg-geluid, de (melodische) deathmetal weet je wel, maar hier kan ik niet op antwoorden. De teksten van Grá zijn in het Zweeds geschreven en ikzelf ben heel erg geïnteresseerd in oude poëzie uit ons land, dus misschien maakt dat het al een hoop ‘Zweedser’ voor de fans. Zelfs voor mensen die de taal spreken zijn de teksten moeilijk te begrijpen omwille van het archaïsche taalgebruik.
Over lyrics gesproken; kan je ons wat meer vertellen over de thema’s die Grá aanhaalt?
Over het algemeen beschrijven we het concept van de dood. Mensen denken daarover na, moeten het leren accepteren. Sommigen zijn er bang voor en anderen verlanger ernaar. Bij het eerste album lag de focus op rituelen verbonden met de dood; denk aan doodskisten, crematies,… Het gaat daarbij nog over het ‘fysieke’ aspect, de aanwezigheid op aarde. Necrology gaat meer over de overgang van leven naar dood en Ending geeft je een beeld van ‘de andere kant van de Styx’. De teksten zijn in het Zweeds, zoals ik al aanhaalde, maar in het boekje van Ending kan je de Engelse vertaling vinden. Daarbij het ik speciaal aan de schrijvers gevraagd om de tekst te vertalen volgens hun eigen interpretatie en niet letterlijk woord per woord.
Die trilogie is dus af? Wat zal het concept van de volgende release(s) zijn?
Ja, de trilogie is af. Ik heb nog geen idee wat voor lyrics er op de volgende album(s) te vinden zullen zijn, maar ik kijk wel waar ik uitkom. De single die we uitbrachten was eigenlijk een beetje ‘water under the bridge’. Grá neemt een nieuwe start nu; opent een nieuw boek. Het is tenslotte maar saai om jezelf tot in de oneindigheid te herhalen. Er zijn al een aantal demo’s klaar, binnenkort beginnen we met het opnemen van de drums. Een paar vrienden van mij hebben ook al toegezegd om mee te werken aan de teksten. Het zal allemaal heel anders zijn.
Waar haal je eigenlijk inspiratie vandaan voor Grà-lyrics? Moet je daarvoor in een bepaalde stemming zijn?
Werkelijk uit alles. Daarvoor hoef ik helemaal niet in een speciale ‘mood’ te zijn. Sommige mensen moeten daarvoor in een bos zijn of weet ik het, maar soms zit je doodgewoon op de bus en krijg je opeens een briljant idee. Dat schrijf je dan op en later verwerk je die ene zin dan in een tekst, of zo. Soms luister ik naar een nummer en probeer ik te luisteren wat voor zangpatroon erin past, wat de stemming van het nummer is. Daarna schrijf ik neer waaraan ik denk, probeer wat dingen uit hier en daar, check de structuur,… Teksten moet altijd een stukje poëzie zijn op zichzelf, naar mijn mening. Als je woorden maar gewoon opvulling zijn voor een nummer en je kan er niet zonder muziek van genieten, wat is het punt er dan van?
Dark Funeral en Grá verschillen natuurlijk sterk van elkaar. Merk je eigenlijk een verschil in hoe fans, promotors,… je behandelen als ‘grote’ band of ‘kleine’ band?
Oh, niet per se. Natuurlijk is Grá ietsje meer diepgaand waar Dark Funeral rechtdoorzee is, dus verschil in fans en publiek merk je uiteraard wel. De grootte van de podia verschillen uiteraard ook. Daar heb ik helemaal geen problemen mee; ik heb eigenlijk het beste van twee werelden. Maar ik heb altijd hetzelfde fijne gevoel op het podium, of ik er nu sta met Grá of Dark Funeral.
En dat is tenslotte wat telt. Heljarmadr, hartelijk bedankt voor het gesprek en succes met je optreden straks.
Jij bedankt!