Vanaf het moment dat het tweede album van Svartidauði aangekondigd werd, was er maar één vraag die bij velen overheerste: “Wordt Revelations of the Red Sword net zo goed als Flesh Cathedral?”. Nu, ruim een week na de release van de tweede plaat van Svartidauði, kunnen we daar voorzichtig een antwoord op formuleren. Nee, Revelations of the Red Sword is niet zo sterk, krachtig of monumentaal als Flesh Cathedral was. Maar laten we ook eerlijk wezen: Dat album is vrijwel onovertrefbaar. En Revelations of the Red Sword is gelukkig wel een zeer waardige opvolger.
Ten opzichte van zijn iconische voorganger, heeft Svartidauði op Revelations of the Red Sword een aantal nuanceverschillen aangebracht. Waar Flesh Cathedral uit vier uitgesponnen nummers bestond, doet “Revelations” het nu met even zoveel kortere songs. Pas op het einde vinden we met Reveries of Conflagration en Aureum Lux wat langere nummers terug. Over laatst genoemde verderop meer. De overwegend kortere nummers op “Revelations” zijn bijzonder gelaagd en zitten boordevol interessante riffs. Omdat er een hoop gebeurd binnen verschillende lagen en binnen een tijdsbestek van slechts enkele minuten, is deze tweede plaat van de IJslanders daarom ook bijzonder chaotisch. Rustmomenten wordt de luisteraar nauwelijks gegund en wanneer je dan toch denkt dat het zover is, kom je behoorlijk bedrogen uit, zoals in The Howling Cynocephali.
Liefhebbers die de stijl van Flesh Cathedral beter kunnen waarderen, waarin soms dezelfde riff minuten lang wordt herhaald, worden pas op hun wenken bediend met slottrack Aureum Lux. Deze track is niet alleen subliem opgebouwd, maar wie ook maar een beetje geil wordt van dissonantie, komt uitgebreid aan zijn trekken (no pun intended). Het is ook dit nummer waar de band er in slaagt om in de buurt te komen van Flesh Cathedral en is daarom zonder twijfel de beste track van dit album.
Het zal ongetwijfeld niet het doel van de IJslanders zijn geweest om zijn debuut te overtreffen. Dat is dan logischerwijs ook niet gelukt. Revelations of the Red Sword is eigenlijk een behoorlijk ander album geworden in vergelijking met de vorige. Slechts in de slottrack horen we nog sporen terug van Flesh Cathedral. Het verdient daarom alle respect dat Svartidauði er iets anders van heeft weten te brouwen, ondanks dat het vermoedelijk een aantal mensen tegen het zere been zal stoten. Revelations of the Red Sword is een chaotisch album, en eerlijk gezegd had voor mij het tempo bij wijlen ook zeker omlaag gemogen, maar is ook een plaat geworden met een compleet eigen smoel. Zeker niet het meest perfecte album, wel eentje die veel terug zal komen in de jaarlijstjes. En terecht.
Tracklist:
- Sol Ascending
- Burning Worlds of Excrement
- The Howling Cynocephali
- Wolves of a Red Sun
- Reveries of Conflagration
- Aureum Lux
Label: Vàn Records
Release: December 2018